சுயம்

நம்மிடம்
கொடுப்பதற்கு
அன்னை தெரெசா போல்
எதிர்ப்பார்ப்பற்ற
அன்பும் இல்லை

அழகாய்
எப்போதும் பளிச்சென்று இருக்க
ஹாலிவூட் நாயகியும் அல்ல

நினைத்த மாத்திரத்தில்
உலகை வலம் வரும்
கோடீஸ்வரரும் அல்ல

கவர்ச்சிப் புயலாய் கலக்க
உடல் வாகும் இல்லை
முகவெட்டும் இல்லை

அறிவாளி என்பதற்கும்
எந்த சரக்கும் இல்லை

ரசனையின் லட்சணமும்
இங்கே வெட்டவெளிச்சமாக..

குழந்தைபோல்
கள்ளங்கபடமில்லாமல்
கள்ளத்தனம் மிகுந்தவர்களாய்..

கம்பீரமென்றால்
அதுவும் கம்மிதான்
வழிகிறபோது...

எதற்குக்கோபப்படனும்
எதற்குச் சிரிக்கனும்
எதற்கு அழனும்
என்பது கூட தெரியாமல்

சதா
வாயால் வடை சுடும்
நோயாளிகளான நம் மீது

கடவுளின் குழந்தைபோல்
கரிசனம் காட்டுபவர்களை
காதல் என்றெண்ணி
வதைக்கலாமா?

ஆண்பால்

அன்பு வைக்கிறேன் பேர்வழி
என கிளம்பி விடாதே..!
அவர்கள் (அவன்கள்) நினைத்த மாத்திரத்தில்
தாய் மடியில் படுத்து
தாரத்தின் மடியில் பால் குடிக்கும்
பச்சைக் குழந்தைகள்..
உன் அன்பு, அங்கே எந்த மாற்றத்தையும்
கொண்டுவந்துவிடாது
வீணாய் ஏமார்ந்துபோகாதே....!

தவிப்பு

எல்லாக் கால நேரத்தில்
நான் உன்னுடனேயே
என்பதைக் காட்ட நினைக்கும் போது
எனக்குள் தான் எவ்வளவு தவிப்புகள்..!?