நடையா இது நடையா?

வருடத்திற்கு ஒருமுறை, ஜூன் மாத இறுதியில் எங்களின் அலுவலகத்தில், சீருடை மற்றும் காலணிகள் கொடுப்பார்கள். (கம்பனி யூனிஃபோர்ம்)

பெண்கள் நாங்கள் அலுவலகத்திலேயே உலவுவதால், எந்த மாதிரியான காலணிகள் வேண்டுமென்று கேட்பார்கள். இரண்டு வகைகள் உண்டு, ஒன்று ஹை ஹில்’ஸ் மற்றது சாதாரணமானது.

நான் எப்போதும் ஹை ஹில்’ஸ்தான் எடுப்பேன் ஆனால் இந்த முறை சாதாரண shoe எடுத்துக்கொண்டேன்.

சென்றவாரம் கிடைக்கப்பெற்ற அந்த காலணியை நேற்றுதான் பார்த்தேன், புதிய காலணிகள் தான் இருப்பினும் அதன் அடியில் பிளவு பட்டிருந்தது. அலுவலகத்தில் முறையிட்டேன், என் அளவு காலணி ஸ்டாக் இல்லையாம்; ஆகையால் சொந்தமாக ரிப்பேர் செய்து பயன்படுத்திக்கொள் வேறுவழியில்லை, என்று சொல்லிவிட்டார்கள்.

அருகில் உள்ள ஒரு கடையில் ரிப்பேர் செய்யக் கொடுத்தேன். பதினைந்து நிமிடத்திற்குள் செய்து கொடுத்து விட்டார்கள். 

இரண்டு ஜோடி காலணிகளையும், அதாவது ஒரு ஜோடி இப்போ நான் அணிந்திருக்கும் ஹை ஹில்’ஸ், மற்றொரு ஜோடி புதியது சாதாரணமானது.  ஹில்’ஸ் தான் வித்தியாசம், ஆனால் பார்ப்பதற்கு இரண்டும் ஒரே மாதிரியே இருக்கும்.  இரண்டு ஜோடிகளையும் ஒன்றாக ஒரே இடத்தில் வைத்து விட்டேன்.

இன்று காலையில் காலணிகள் அடுக்கியிருக்கும் அலமாரியைத் திறந்து, கையில் அகப்பட்ட ஒரு ஜோடியை எடுத்து காரில் கடாசிவிட்டு (பெண்கள் நாங்கள், கார் ஓட்டும் போது காலணிகள் அணிவதை பெரும்பாலும் விரும்புவதில்லை) அலுவலகம் வந்துசேர்ந்தேன்.

கார் பார்க்கில் காரை வைத்துவிட்டு, காலணிகளை அணிந்துகொண்டு நடக்கையில், cat walk செய்ய முடியவில்லை, நடை ஏறி இறங்குகிறது.. என்னவென்று பார்த்தால், ஒரு பக்கம் ஹை ஹில், மற்றொரு பக்கம் சாதாரண ஷூ.!!

பாதிவழியில் கழற்றமுடியாதே, போட்டுக்கொண்டேதான் நடந்து வந்தேன். நல்ல வேளை நம்மவர்கள் யாரும் பார்க்கவில்லை; பார்த்திருந்தால் `நடையா இது நடையா, ஒரு நாடகமன்றோ நடக்குது’ என்கிற பாடலைப் பாடியிருப்பார்கள.

இன்று அலுவலகத்தில், பழய சிலிப்பர் (சண்டல்) ஒன்று ஸ்பேராக வைத்திருப்பேன், கழிவறைக்குப்போகும் பொது பயன்படுத்துவது.. அதுதான் உதவிக்கொண்டிருக்கிறது.!